Deken in het rood

  • Els

    Met velen uit mijn familie, van 4- tot 70 jarigen, allen nazaatjes van mijn moeder, hebben we in 2015 een rode lappendeken gebreid. Een mantel der liefde die over haar kist zou komen bij overlijden. Tot die tijd lag hij als sprei op haar bed. Ik zette de 140 lapjes aan elkaar. 

    Vorige week hebben we haar uitgeleide gedaan op de hoge leeftijd van bijna 97 jaar. 

    Het was een prachtig liefdevol en warm gebeuren waar de deken symbool voor stond. 

    Nu ben ik er kussens van aan het maken. Voor ieder gezinslid 5 stuks. Ieder lapje gaat opnieuw door m'n handen. 

    Els
  • Hinke

    Ach Els, bij deze nog gecondoleerd. En wat een prachtig idee van de deken en kussens, heel fijn.

    Mijn moeder, bijna 91 jaar, had nog gehaakte lapjes liggen voor een lappendeken. Ze heeft ze mij gegeven omdat ze zelf niet meer goed kan haken, ze zijn bedoeld voor het project van de grootste gehaakte deken voor 2018. Ik ben er nu al dagen mee aan het worstelen om er bijpassende lapjes bij te maken en het goed aan elkaar zetten. Ondanks de verschillen in garen, aantal steken, bleek de maat geen probleem met wat aanpassingen. Maar ik ben ze nu aan elkaar aan het zetten en dat gaat niet goed. Het midden van de lapjes gaat bollen. Dat heb ik nog nooit eerder gehad, dus ik probeer nu met een dikkere naald de laatste toer vasten te haken, misschien dat alles dan wat ruimer wordt. En als dat goed gaat dan al het andere maar weer afhalen….ppppffff 

    Hinke ww
  • Els

    Het aan elkaar zetten is een behoorlijk werk is ook mijn ervaring. De lapjes van ‘onze’ deken waren héél divers. Opgegeven was 20 x 20 maar dat week nog wel

    eens af. Er zaten lapjes bij van diverse familieleden die nooit breien en het hebben geleerd vanwege deze deken(3 jaar de jongste, 72 mijn oudste broer). Te groot was makkelijker te verwerken dan de net wat te kleine lapjes. Soms hielp het door ze te blokken. Uiteindelijk bleek, toen alles aan elkaar zat dat de zwaarte van het geheel

    het ‘in het gareel’ trok. 

    Mama had trouwens ook nog af te haken lapjes liggen in opdracht van een dame die het niet meer voor elkaar kreeg. Die hebben we terug moeten geven. 

    Dank voor je condoleance Hinke. Ik mis haar erg. Geen ‘waarom’ bij haar overlijden maar the Grand Old Lady maakte deel uit van mijn/ons leven. Dát voel je vooral nu. Maar het is nog vers. Het zal slijten. 

    Els
  • Hinke

    En dat aan elkaar zetten gaat nog steeds niet goed. Blocken al geprobeerd maar het is acryl en het blijft gewoon niet strak. De losse blokken zijn prima plat maar aan elkaar gaat niet goed. Ben nu aan het proberen om het met een zigzag haaksteek aan elkaar te zetten. Eerste proef ziet er redelijk uit maar meestal zie je het echt goed als er een stuk of 3-4 rijen aan elkaar zittten. Eerder dacht ik ook bij de eerste twee rijen dat trekt wel bij maar nee het werd steeds erger. We worstelen nog even door.

    En kan me heel goed voorstellen dat je je moeder mist. Mijn moeder was nog heel erg zelfstandig, deed praktisch alles zelf, tot ze met oud en nieuw een week in het ziekenhuis heeft gelegen met longontsteking en hartklachten. Nu heeft ze 3x per dag thuiszorg, tafeltje dekje en in plaats van dat ik 1x per week samen met haar ga winkelen, ga ik nu 2x per week naar haar toe om dingen te regelen, opruimen en boodschappen voor haar te halen. Gelukkig mijn zus ook en er is hh-hulp toegezegd, ik hoop dat die komende week komt. Het is nu echt mantelzorg geworden en leven bij de dag.

    Ik wens je heel veel sterkte maar ook troost door en met de deken en fijne herinneringen.

     

    Hinke ww